Bugünün gençlerini hedefsizlikle,amaçsız boş yaşamakla suçlayan ebeveynlerin birçoklarının hayat usulüne baktığımızda gençlerin durumundan daha vahim tablolar karşılıyor bizleri.Gençlere kulak verdiğimde şaşkınlığımı gizleyemiyorum. Altmışlı yaşlara gelmiş tüm gününü toplumsal medyada geçiren bir babaanne yada dede unutkanlıktan şikayetçiyken, ellili yaşlara gelmiş bir baba part time çalışırken günün yarısını bilgisayar oyunuyla geçiren ve hususlar ortası bağ kuramamaktan, kırklı yaşlarda tüm gün planını tv proglarına nazaran ayarlamış lakin bırakın çocuklarını anlamayı yaşadıkları sıkıntıları algılayamamaktan tahlil bulamamaktan şikayetçi ışık topu üzere ebeveynlerimiz olduğunu öğreniyoruz.