Bazen yapmak istemediğimiz bahiste talepler geldiğinde reddedemez, hayır diyemeyiz. Neden? Neden hayır diyemiyoruz? Birtakım durumlarda karşımızdaki insanı kırmamak için, “hayır” dersek alacağımız olumsuz yansıdan korktuğumuz için kendimizi bir anda “evet” derken buluyoruz. Sonra ne mi oluyor? Hayat alanımızdan, vaktimizden hatta bazen kişiliğimizden taviz veriyoruz. Bize kalan ise koskoca bir mutsuzluk oluyor. Haydi gelin nasıl kolay kolay “hayır” diyebiliriz bir bakalım.
Bu yolda atabileceğimiz birinci ve en kıymetli adım, kendimize bir “Hayır Planı” hazırlamaktır. Kolay kolay hayır diyebilecek olsam hangi taleplere hayır derdim başlığı altında bir liste hazırlamak epeyce tesirlidir.
Bir öbür yol, hayat kurallarımızı belirlemektir.
“Hangi akşamlar dışarı çıkabilirim? Hangi akşamlar dışarı çıkamam? Hangi saatlerde kendime vakit ayırırım? Hangi durumlarda insanlara yardım ederim? Hangi durumlarda yardım etmemeyi tercih ederim? Hangi eşyalarımı ödünç veririm? Hangi eşyalarımı ödünç vermem?” formunda hayat kurallarımızı belirlersek, birine “hayır” dediğimizde daha az suçluluk duyarız, karşımızdaki kişinin bize olan yansısında de önemli derecede azalma meydana gelir. Karşımızdaki kişi bu “hayır” yanıtını şahsî algılamaz. Bunun ona özel bir durum olmadığını, bunun bizim prensibimiz olduğunu düşünür.
Bir başka prosedür, bir kimse bizi ikna etmek için sıkıştırdığı vakit kendimize şu soruları sormalıyız: ” Tek başıma olsaydım bunu yapar mıydım?” ve “Yarın ‘evet’ dediğim için pişman olur muyum?” Karşımızdaki şahsa yanıtımız bu sorulara verdiğimiz karşılıklarla paralel olmalıdır.
Eğer bu saatten sonra siz de “hayır” diyebilmek için bir adım atmaya karar verdiyseniz, istemediğiniz bir taleple karşılaştığınız vakit “hayır” dedikten sonra uzun uzun açıklamalar yapmayınız. Bu karşı taraftan “özgüvensizlik” olarak algılanabilir ve karşı taraf çok da düzgün niyetli değilse size ” evet” dedirtmek için üstünüze gelebilir.
Unutmamalıyız ki hudut koymak da, hayır demek de en doğal hakkımız. Biz ne kadar hududumuzu çizebilirsek, ne kadar benliğimizi ve egomuzu koruyabilirsek o kadar kıymetli algılanırız. Beşerler bizim çizdiğimiz sonu aşamadıkları için kendimizi daha özel hissederiz.
